Desthilatdar êdî MHP ye

 

Azîz OGUR

Tirkiyeyê hilbijartineke girîng derbas kir. Encamên vê hilbijartinê nîşan didin ku êdî tiştek mîna berê dom nake. Bi gotineke din encamên vê hilbijartinê wê birêveçûna Tirkiyeyê ya ji niha û pêde diyar bikin.

Çi dibe bila be serkeftina herî mezin a vê hilbijartinê ya HDP’ê û hêzên piştgirê wê ne. Tevî faşîzma tund, atmosfera tirsê, bêusûlî-hileyan, bêderfetî û êrişên heyî jî bi derxistina ser bendê re ya HDP’ê, gelê Kurd û hêzên demokrasiyê peyama; “Şert û merc çi dibin bila bin bijarka me berxwedan e” dane dost û dijiminan.

Ev serkeftin û têkoşîna li dora vê serkeftinê dikare bibe bingehê xurtbûna eniya demokratîk a li dij faşîzmê. Kesên dudil û derdorên ji CHP’ê hêvîdar jî, ku şeva hilbijartinê careke din ji sekna CHP’ê û namzedê wê xeyalşikestî bûn, wê berê xwe bidin nava vê eniyê.

Derbaskririna benda faşîzmê ne mîna hejmareke ji sedî 11-12 divê were hesibandin. Bingehekî têkoşîna bêhempa ya paşerojê li dij faşîzmê û navenda yekîtiya hêzên demokrasiyê divê were hesibandin. Profîla namzetan û hilbijartiyên parlementer ên HDP’ê ku hemû gelan, derdoran temsîl dike, rêjeya jin a derbasî parlemenê kir karakter û taybetmendiya HDP’ê û hêza li dora HDP’ê nîşan dide.

AKP’ê hêzeke mezin wenda kir. Li qêrînên serkeftina sexte yên AKP’iyan mêze nekin. AKP ku Tirkiyeyê di bin zept û reptê, yanî faşîzmê de bi rê ve dibe jî ji sedî 7 deng wenda kirin. Polîtîkayên êrişkar û faşîzan ji AKP’ê bêhtir bi kêrî MHP’ê hatin. Lewra serkeftina Îtîfak a Cumhur di rastiyê de serkeftina MHP’ê ye. MHP’ê bi rêjeya 11,10 a dengan û 49 parlementerî bû deshilat. AKP, bi 295 parlementerî beyî MHP’ê nikare gaveke bi tenê biavêje. Ji bo li ser desthilatdariyê bimîne û koalisyona xwe dom bike bêsînor wê tawîzan bide MHP’ê.

Encama siyaseta Îngilîz e

Diyar e hêzên navneteweyî jî ji desilatdarî û serokatiya Erdogan a bi saya MHP’ê razî ne. Beriya demekê Erdogan serdana sê rojan a Londonê kir. Îngîlîstan a ji Yekîtiya Ewrûpayê derket dixwaze di ser AKP-Edogan an Tirkiyeya bi desilatdariya AKP-MHP’ê re mîna hêzeke emperyal a sedsala 19. bikeve  Rojhilata Navîn. Bêdengmayin, destekdayina dagirkeriya Tirkiyeyê ya Efrînê encama vê polîtîkayê bû. Beriya hilbijartinê bi çend rojan jesta Minbicê ya DYA’yê ji bo AKP’ê jî encama heman polîtîkayê ye. Ji niha û pêde Tirkiyeya bi desthilatdariya AKP-MHP’ê wê mîna jandarmaya Îngîlistan tevbigere. Ji bo pratîzekirina polîtîkaya Îngilîzan AKP-MHP’ê ya herî guncan e. Nasnameya Îslamî û têkiliya bi komên radîkal a AKP’ê, nijatperestiya MHP’ê û xewnên Erdogan ê kral-xelîfe jî tev yek bi yek li polîtîkaya Îngîlîzan tên.

Encamên hilbijartinê yên ji bo hêzan heger mirov bi kurtî rawe bike:

CHP mîna her carê teslîm bû. Bi teslîmbûnê re mîna hêzeke duvikê AKP-MHP’ê bê nasname û bê wizyon ma. Tinebûna wizyona desilatdarî û rêveberiyê hişt ku careke din bi muxalif mayinê razî bibe. Têkçûn an bikarneanîna derfeta 24 Hezîranê di beşeke mezin a CHP’iyan de bû sedema şikestinê. Ev dikare guhertinekê jî bi xwe re bîne. Her wiha dikare van beşan ber bi bloka demokrasiyê ya li dora HDP’ê kom bûye ve jî bibe.

AKP têk çû lê xwe bi nijatperestiya MHP’ê ser linga hişt. Her wiha mîna hêzeke alternatîf İyi Partî jî li kêleka xwe li ser hinga hiştin.

Li aliyê din hêza demokrasiyê ya li dora HDP’ê civiya ye heye. Peyama Kurdan û hêzên demokrasiyê ‘heya dawiyê berxwedan’ e.

Pêvajoyeke dijwar û têkoşîneke tund li pêşiya me ye. Ji bijarka li Bakur, Rojava, Başûrê Kurdistanê li dij faşîzma MHP-AKP’ê berxwedanê pêde alternatîfeke din li pêşiya Kurdan tune ye.

Divê were zanîn heger qesr û qonax, artêş û polîs, derftên dewletî û piştgiriya navnetewî ya MHP-AKP’ê bin, çiya, kolan û qadên têkoşînê jî yên berxwedêran e.